Voorjaarshoning kristalliseert makkelijk. Ik heb het dan nog niet eens over de beruchte koolzaadhoning, waarvoor je meestal een reis moet ondernemen. Nee, ik heb het gewoon over de voorjaarshoning van je eigen thuisstand. Na een paar maanden zie je al zo’n dikke suikerlaag onderin de pot verschijnen en dan kun je de boel weer vloeibaar gaan lopen maken, valt dat etiket er weer af, krijg je weer van die achterdochtige vragen of er geen suiker door je honing zit. Ik heb er soms genoeg van.
Laten we van de nood een deugd maken. Crèmehoning is honing die opzettelijk gekristalliseerd is en daarmee is al die kristalliseer-ellende dus de wereld uit. Alleen, als je voorjaarshoning een paar maanden laat staan, dan versuikert die zeer grof, in korrels die kraken tussen je tanden, een sensatie die sommigen eigenlijk best aangenaam vinden, maar dat terzijde. We moeten dus zorgen dat we zeer fijne korreltjes krijgen, waardoor de substantie kenmerken gaat vertonen die doen denken aan boter, of inderdaad, aan een crème die je op je handen smeert.
Enten
Daarvoor moet de honing ‘geënt’ worden met een gekristalliseerde honing die deze kenmerken reeds heeft, gekristalliseerde koolzaadhoning bijvoorbeeld. Ook gekristalliseerde klaverhoning komt in aanmerking. U zou ook gekristalliseerde zonnebloemhoning uit de supermarkt kunnen nemen, zoals ik deed, maar ik vermoed dat veel imkers dat als een soort heiligschennis beschouwen – dit was een pijnlijke bekentenis en die blijft onder ons.
Een eetlepel met een flinke kop erop is voor een emmer voldoende. Die emmer moet niet al te vol zitten, anders kunt u niet meer roeren. Monteer een verfroerder op een boormachine, maar een rvs-roerder uit de imkershandel is een beter idee, omdat die veel minder de neiging heeft om lucht in de honing te slaan en bovendien zijn die verfroerders verzinkt of gecoat of zelfs geverfd en je vraagt je wel eens af of er niet iets in je honing terecht komt. Ik denk niet dat het me ooit overkomen is, maar het blijft me dwars zitten. Laat ik maar eens zo’n rvs-roerder met de vorm van een kurkentrekker gaan aanschaffen. Gebruik een zware boormachine die je moet aansluiten op het lichtnet en geen vederlicht schroefboortje met een accu.
Sommigen beweren dat je crèmehoning moet maken met een driekantige stok die gemaakt is van beukenhout en dat je dan met de hand moet roeren, maar dat is onzin.
Roer in beginsel twee maal daags, ’s ochtends en ’s avond, een paar minuten, tot alles grondig doorgeroerd is. Mocht u een keer verhinderd zijn, dan is dat geen ramp. Op zeker moment begint de honing tekenen van crèmehoning te vertonen. Dat kan al na een paar dagen het geval zijn. Wacht nu niet te lang meer, anders neemt de vloeibaarheid van de honing sterk af en dan wordt het lastig om hem in de pot te krijgen. Als de honing flink troebel begint te worden, dan is het afvullen geblazen.
Mooie handel
Na een week ongeveer is de honing in de pot mooi stevig geworden. Nu heeft u een mooie handel die u rustig kunt etiketteren en waar u verder geen omkijken meer naar heeft. U heeft bovendien een mooi verkoopargument in handen: deze honing loopt niet, waardoor die bijvoorbeeld zeer geschikt is voor op brood.
Zomerhoning is minder geschikt, omdat die lang niet zo snel kristalliseert als voorjaarshoning. Die is dus juist heel geschikt om in vloeibare vorm aan de man te brengen.
Mijn pershoning uit korf en lattenkast kristalliseert eveneens zeer snel. De verklaring is vermoedelijk dat pershoning zeer veel partikeltjes bevat, die de suikerkristallen ‘houvast’ geeft. Rob van Hernen, de bekende korfimker uit Hattem, liet zich eens ontvallen dat die honing dus zeer geschikt was voor de crèmehoning. Moest ik gauw maar eens proberen. Als dat een succes wordt, dan heb ik een groot probleem uit de wereld geholpen.